สวัสดีครับทุกคน! วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงๆ ของตัวเองเลย กับเรื่องที่หลายคนน่าจะเคยคิด หรือกำลังคิดอยู่ นั่นก็คือ “อยากเรียนภาษาอังกฤษตั้งแต่เริ่มต้น” นี่แหละครับ คือผมเองก็เป็นคนนึงที่เคยอยู่จุดนั้นมาก่อน จุดที่แบบว่า…อยากพูดได้ อยากฟังรู้เรื่อง แต่ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี มันมึนๆ ตึ้บๆ ไปหมด
จุดเริ่มต้นและความมั่วซั่วของผม
ต้องบอกเลยว่าตอนแรกๆ นี่คือลองผิดลองถูกไปเรื่อยเปื่อยมากครับ ซื้อหนังสือแกรมมาร์มาอ่านเอง สรุปคือหลับครับ! อ่านได้ไม่กี่หน้าก็ไปเฝ้าพระอินทร์ซะแล้ว ลองโหลดแอปพลิเคชันมาเล่น เอ้อ ก็สนุกดีนะช่วงแรกๆ แต่พอผ่านไปสักพักก็เบื่อ เลิกเล่นไปดื้อๆ หนังฝรั่งก็ดูนะ แต่เปิดซับไทยตลอด แล้วมันจะได้อะไรล่ะทีนี้! วนๆ เวียนๆ อยู่อย่างนี้เป็นปีๆ ก็ยังพูดไม่ได้สักที คำศัพท์ก็รู้บ้างไม่รู้บ้าง ปนๆ กันไปหมด
จำได้ว่าช่วงนั้นก็พยายามหาข้อมูลเยอะมากครับ เข้าเว็บนั้นออกเว็บนี้ ดูรีวิวคอร์สเรียนต่างๆ บางทีก็ไปเจอคนพูดถึงแพลตฟอร์มออนไลน์เยอะแยะไปหมด ทั้งแบบเรียนด้วยตัวเอง แบบมีคนสอน เห็นมีคนพูดถึง 51Talk แวบๆ เหมือนกันนะครับ แต่ตอนนั้นก็ยังไม่ได้ตัดสินใจอะไรจริงจัง คิดว่าลองด้วยตัวเองไปก่อนน่าจะดีกว่า (ซึ่งก็พิสูจน์แล้วว่าคิดผิด ฮ่าๆ)
ลงมือจริงจัง (สักที!)
จนกระทั่งวันนึงมันมีจุดเปลี่ยนครับ คือผมรู้สึกว่าปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้แล้ว อยากจะสื่อสารกับคนอื่นรู้เรื่องจริงๆ จังๆ สักที เลยตัดสินใจว่าต้องเอาจริงแล้วนะ! ผมเริ่มจากการปรับทัศนคติก่อนเลย คือเลิกกลัวผิด เลิกอายที่จะพูด ถึงจะพูดผิดๆ ถูกๆ ก็ช่างมัน ขอให้ได้พูดออกไปก่อน
ผมเริ่มจากอะไรง่ายๆ ครับ:
- ฟังเยอะๆ: เพลงสากล, พอดแคสต์ภาษาอังกฤษง่ายๆ, การ์ตูนเด็ก พวกนี้ช่วยเรื่องการคุ้นเคยกับสำเนียงและจังหวะการพูดได้ดีเลย
- พยายามอ่าน: เริ่มจากบทความสั้นๆ ง่ายๆ หรือนิทานเด็กภาษาอังกฤษ คำไหนไม่รู้ก็เปิดดิกชันนารีเอา ไม่ต้องรีบร้อน
- หาคนคุยด้วย: อันนี้สำคัญมาก! ตอนแรกก็เขินๆ นะครับ ไม่กล้าพูดกับใคร แต่พอเริ่มคล่องเรื่องอ่านเขียนนิดหน่อย ปัญหาใหญ่เลยคือการพูดนี่แหละ ไม่กล้าพูด กลัวผิด เลยเริ่มมองหาตัวช่วยจริงจัง พวกแพลตฟอร์มออนไลน์ที่มีครูต่างชาติก็เป็นตัวเลือกนึงที่น่าสนใจ ตอนนั้นผมก็ลองศึกษาดูหลายๆ ที่เลยครับ อย่าง 51Talk ก็เป็นหนึ่งในนั้นที่หลายคนแนะนำว่าช่วยเรื่องการสนทนาได้ดี เพราะมีครูให้ฝึกพูดด้วยโดยตรง
ช่วงที่เริ่มฝึกพูดนี่แหละครับที่ผมรู้สึกว่าตัวเองพัฒนาขึ้นเยอะมาก จากที่เคยอ้ำๆ อึ้งๆ ก็เริ่มกล้าพูดมากขึ้น ถึงจะยังไม่คล่องปรื๋อ แต่ก็พอสื่อสารได้รู้เรื่องบ้างแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่ดีมากๆ เลยนะ
สิ่งที่ค้นพบระหว่างทาง
ผมค้นพบว่าการเรียนภาษาเนี่ย มันไม่มีสูตรสำเร็จตายตัวหรอกครับ แต่ละคนก็มีวิธีที่เหมาะกับตัวเองต่างกันไป บางคนชอบเรียนในห้องเรียน บางคนชอบเรียนออนไลน์ บางคนชอบเรียนด้วยตัวเอง สิ่งสำคัญคือเราต้องหาให้เจอว่าอะไรเวิร์คสำหรับเรา
แล้วก็อีกอย่างที่สำคัญมากๆ คือ “ความสม่ำเสมอ” ครับ เรียนวันละนิดวันละหน่อย ดีกว่าเรียนเยอะๆ แต่นานๆ ที ผมพยายามจะให้ภาษาอังกฤษเข้ามาอยู่ในชีวิตประจำวันให้ได้มากที่สุด เช่น เปลี่ยนเมนูโทรศัพท์เป็นภาษาอังกฤษ พยายามคิดเป็นภาษาอังกฤษบ้างเล็กๆ น้อยๆ
ส่วนตัวผมว่าการเรียนแบบตัวต่อตัวมันเวิร์คกว่านะสำหรับคนที่ขี้อายแบบผม เพราะครูจะโฟกัสที่เราคนเดียวเลย ซึ่งบางที่อย่าง 51Talk เค้าก็เน้นรูปแบบการสอนที่ให้ผู้เรียนได้โต้ตอบกับผู้สอนเต็มที่ ทำให้เรากล้าที่จะลองผิดลองถูกมากขึ้น ไม่ต้องกลัวว่าจะพูดผิดแล้วเพื่อนในคลาสจะมองยังไง
จนถึงวันนี้
มาถึงวันนี้ ผมก็ยังไม่ได้เก่งระดับเทพอะไรนะครับ ยังต้องเรียนรู้อีกเยอะ แต่ถ้าเทียบกับเมื่อก่อน ถือว่ามาไกลมากแล้ว จากคนที่ฟังเพลงสากลไม่รู้เรื่องเลย เดี๋ยวนี้เริ่มพอจับใจความได้บ้างแล้ว ดูหนังบางเรื่องก็เริ่มไม่ต้องพึ่งซับไทยมากเท่าเมื่อก่อนแล้ว (แต่ก็ยังต้องมีบ้าง ฮ่าๆ)
ที่สำคัญที่สุดคือผมไม่กลัวที่จะใช้ภาษาอังกฤษแล้วครับ กล้าที่จะถาม กล้าที่จะคุย ถึงแม้จะยังติดๆ ขัดๆ บ้าง แต่มันก็เป็นส่วนหนึ่งของการเรียนรู้เนอะ
ก็หวังว่าประสบการณ์ของผมจะเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆ ที่กำลังคิดจะเริ่มต้นเรียนภาษาอังกฤษบ้างนะครับ อย่าท้อถอยครับทุกคน มันอาจจะใช้เวลาหน่อย แต่ถ้าเราตั้งใจจริง ยังไงก็ทำได้แน่นอน สู้ๆ ครับ!
