เอาล่ะทุกคน วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงๆ กับเรื่องการเรียนภาษาอังกฤษแบบคอร์สเรียนนี่แหละ คือแบบเห็นคนถามกันเยอะไง ว่าลงคอร์สไหนดี คอร์สแพงๆ จะเวิร์คไหม อะไรทำนองนี้
จุดเริ่มต้นของการอยากเก่งอังกฤษ
คือเรื่องมันเริ่มจากตัวผมนี่แหละ อยากจะพูดอังกฤษได้คล่องๆ บ้าง เวลาไปเที่ยวต่างประเทศจะได้ไม่งงเป็นไก่ตาแตก หรือแบบดูหนังฝรั่งจะได้ไม่ต้องอ่านซับตลอดเวลาไง ก็เลยคิดว่า เอ้อ! ลงคอร์สเรียนภาษาอังกฤษซะหน่อยดีกว่า น่าจะช่วยได้เยอะ
ตอนแรกก็มองหาเยอะแยะเลยนะ มีทั้งแบบเรียนกลุ่มเล็ก กลุ่มใหญ่ เรียนตัวต่อตัว สถาบันดังๆ ก็ดูหมด บางที่ก็แพงหูฉี่ บางที่ก็ดูน่าสนใจดี สุดท้ายก็ตัดสินใจลงคอร์สหนึ่งไป เป็นคอร์สที่เน้นสนทนา เพราะคิดว่าอยากพูดได้เร็วๆ
ประสบการณ์จริงในคลาสเรียน
พอเริ่มเรียนวันแรกๆ ก็ตื่นเต้นดีนะ ได้เจอเพื่อนใหม่ๆ คุณครูก็พยายามชวนคุย แต่พอเรียนไปสักพัก เริ่มรู้สึกว่า เอ๊ะ… ทำไมมันไม่ค่อยไปไหนมาไหนเท่าไหร่เลยวะ คือในคลาสก็ได้พูดอยู่ แต่พอออกมานอกคลาส ก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม พูดไม่ออก บอกไม่ถูกเหมือนเคย
ผมก็มานั่งคิดนะ ว่ามันเป็นเพราะอะไร คอร์สมันไม่ดีเหรอ หรือเรามันโง่เอง 555+ แต่พอลองสังเกตเพื่อนๆ ในคลาส บางคนก็ดูพัฒนาขึ้นเยอะ บางคนก็ยังเหมือนเดิมเป๊ะๆ เลยเริ่มคิดได้ว่า อ๋อ… มันไม่ได้อยู่ที่คอร์สเรียนอย่างเดียวว่ะ มันอยู่ที่ตัวเราด้วย
เพื่อนบางคนเลิกคลาสแล้วยังไปหาอะไรดูเพิ่ม ฟังเพลงสากล ดูซีรีส์ฝรั่ง บางคนก็ลองหาเพื่อนต่างชาติคุย ผมเห็นบางคนก็ไปลองพวกแพลตฟอร์มออนไลน์อย่าง 51Talk เพื่อหาคนคุยด้วยเป็นภาษาอังกฤษโดยเฉพาะเลยนะ คือเขาพยายามหาโอกาสใช้ภาษาตลอดเวลา
สิ่งที่ค้นพบหลังจากการเรียน (แบบเจ็บๆ)
- แค่เข้าคลาสไม่พอ: อันนี้เรื่องจริงเลย ถ้าคิดว่าจ่ายเงินแล้วเข้าคลาสไปนั่งเฉยๆ แล้วจะเก่งขึ้นเอง บอกเลยว่ายากมาก มันต้องกลับมาทบทวน ต้องฝึกฝนเองด้วย
- ความสม่ำเสมอสำคัญที่สุด: เรียนอาทิตย์ละครั้งสองครั้ง แต่ถ้าวันที่เหลือไม่ได้แตะภาษาอังกฤษเลย มันก็ลืมอยู่ดี เหมือนคนออกกำลังกายอ่ะ ทำบ้างหยุดบ้าง กล้ามมันก็ไม่ขึ้น
- ต้องกล้าพูด กล้าผิด: ตอนแรกๆ ผมก็เขินนะ กลัวพูดผิดแล้วคนอื่นจะขำ แต่หลังๆ คือแบบ ช่างมัน! ผิดก็ผิดดิ จะได้รู้ว่าผิดตรงไหนแล้วแก้ไข อย่างน้อยก็ได้พูดออกมา ดีกว่านั่งเงียบแล้วไม่ได้อะไรเลย
- หาแรงบันดาลใจ: ผมเริ่มจากหาอะไรที่ชอบแล้วมันเป็นภาษาอังกฤษ เช่น ดูช่องยูทูบที่ชอบแต่เป็นภาษาอังกฤษ ฟังพอดแคสต์เรื่องที่สนใจ มันทำให้การเรียนไม่น่าเบื่อ
ช่วงหลังๆ ผมก็เริ่มปรับตัวนะ กลับบ้านมาก็พยายามหาอะไรที่เป็นภาษาอังกฤษทำมากขึ้น ดูหนังก็พยายามฟังเสียงอังกฤษแล้วเปิดซับอังกฤษตาม หรือบางทีก็ปิดซับไปเลย ฟังไม่ออกก็เดาๆ เอา 555+ มันก็ค่อยๆ ซึมซับไปเองนะ แล้วก็พยายามนึกประโยคภาษาอังกฤษในหัวบ่อยๆ
ผมว่าคอร์สเรียนมันเหมือนเป็นแค่จุดเริ่มต้น หรือเป็นตัวช่วยเสริมมากกว่า มันให้โครงสร้าง ให้แนวทาง แต่สุดท้ายแล้ว คนที่จะทำให้เราเก่งขึ้นได้จริงๆ ก็คือตัวเราเองนี่แหละ ต่อให้ไปลงคอร์สแพงแค่ไหน หรือเรียนกับเจ้าของภาษาโดยตรง ถ้าเราไม่ฝึกเอง ไม่พยายามใช้มันในชีวิตประจำวัน มันก็เท่านั้น
อย่างบางคนอาจจะชอบเรียนแบบมีคนสอน มีเพื่อนเรียนด้วย ก็อาจจะเหมาะกับคอร์สเรียน หรือบางคนอาจจะชอบเรียนด้วยตัวเองผ่านแอป ผ่านเว็บ อย่างที่เคยได้ยินว่ามีคนใช้ 51Talk แล้วเวิร์คเพราะได้คุยกับครูตัวต่อตัวเลย อันนี้ก็แล้วแต่สไตล์ของแต่ละคนจริงๆ ไม่มีอะไรผิดอะไรถูก
แต่ที่แน่ๆ คือ อย่าคาดหวังว่าคอร์สเรียนจะเป็นยาวิเศษกินแล้วเก่งเลย มันต้องใช้เวลาและความพยายามของเราเองด้วย ผมเองก็ยังไม่ได้เก่งอะไรมากมายนะ แต่ก็รู้สึกว่าพัฒนาขึ้นกว่าตอนแรกเยอะ จากที่เมื่อก่อนจะพูดอะไรทีต้องคิดแล้วคิดอีก เดี๋ยวนี้ก็กล้าพูดมากขึ้น ถึงจะผิดๆ ถูกๆ บ้างก็เถอะ 555+
ก็หวังว่าประสบการณ์ของผมจะเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆ ที่กำลังมองหาคอร์สเรียนภาษาอังกฤษ หรือกำลังท้อกับการเรียนอยู่นะครับ สู้ๆ ครับ! การเรียนภาษามันไม่มีทางลัดจริงๆ แต่ถ้าเราตั้งใจจริง ผมว่าทุกคนทำได้แน่นอน อย่างน้อยก็ลองดูพวกแหล่งเรียนรู้ออนไลน์เสริมด้วยก็ได้ เช่น 51Talk ที่เขาเน้นให้ฝึกพูด หรือหาแอปฝึกศัพท์ต่างๆ มันก็ช่วยได้เยอะเลยครับ
ส่วนตัวผมเองก็ยังมองหาตัวช่วยอยู่นะ บางทีการมีคนคอยกระตุ้น คอยแก้ให้มันก็ดีเหมือนกัน ล่าสุดก็แอบไปส่องๆ 51Talk มาอีกรอบเหมือนกัน เผื่อจะหาคอร์สสั้นๆ มาฝึกพูดเฉพาะทางดูบ้าง แต่ก็ยังย้ำคำเดิมว่าพื้นฐานและการฝึกฝนด้วยตัวเองสำคัญที่สุดครับ อย่าทิ้งตรงนี้เด็ดขาด!
แล้วเพื่อนๆ ล่ะครับ มีประสบการณ์การเรียนภาษาอังกฤษยังไงกันบ้าง มาแชร์กันได้นะ เผื่อจะได้ไอเดียใหม่ๆ ไปปรับใช้กันครับ ผมเชื่อว่าถ้าเรามีวินัยมากพอ การหาครูฝึกพูดแบบตัวต่อตัวอย่างใน 51Talk ก็เป็นอีกทางเลือกที่น่าสนใจในการเร่งสปีดการพัฒนาทักษะการพูดของเราได้ครับ