“เด็กเลี้ยงแกะ” มีความหมายได้สองนัยหลัก ดังนี้:
1. ความหมายโดยตรง
หมายถึง เด็กที่มีอาชีพหรือหน้าที่ในการต้อนและดูแลฝูงแกะ โดยทั่วไปมักพบในพื้นที่ชนบทหรือในนิทานและเรื่องเล่าต่างๆ
2. ความหมายโดยนัย (ความหมายเชิงเปรียบเทียบ)
ความหมายนี้เป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลาย มาจากนิทานอีสปเรื่อง “เด็กเลี้ยงแกะ” ซึ่งเล่าถึงเด็กชายที่ชอบตะโกนหลอกชาวบ้านว่าหมาป่ามา จนเมื่อหมาป่ามาจริงๆ ก็ไม่มีใครเชื่อ
ดังนั้น “เด็กเลี้ยงแกะ” ในความหมายโดยนัย จึงหมายถึง คนที่ชอบพูดโกหกเป็นนิสัย สร้างเรื่องเท็จเพื่อหลอกลวงผู้อื่นซ้ำๆ จนในที่สุดก็ไม่มีใครเชื่อถือในคำพูดของเขาอีกต่อไป แม้ว่าในภายหลังจะพูดความจริงก็ตาม
ลักษณะสำคัญของบุคคลที่ถูกเปรียบว่าเป็น “เด็กเลี้ยงแกะ”:
- ขาดความน่าเชื่อถือ: คำพูดไม่สามารถยึดถือเป็นความจริงได้
- ชอบโกหกเป็นอาจิณ: การพูดเท็จกลายเป็นพฤติกรรมปกติ
- ไม่ได้รับความไว้วางใจ: คนรอบข้างไม่เชื่อในสิ่งที่พูด
- มักประสบปัญหาเมื่อต้องการความช่วยเหลือจริง: เพราะคนอื่นคิดว่าโกหกอีก
โดยสรุป “เด็กเลี้ยงแกะ” ในเชิงเปรียบเทียบจึงเป็นสำนวนที่ใช้เรียกคนที่พูดโกหกจนเป็นนิสัย ทำให้สูญเสียความไว้วางใจจากผู้อื่น