จุดเริ่มต้นแบบงงๆ กับการเรียนภาษาอังกฤษ
สวัสดีครับทุกคน! วันนี้อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ตรงของผมเลย กับเรื่องที่หลายคนอาจจะเคยผ่าน หรือกำลังจะเริ่ม นั่นก็คือ การเริ่มเรียนภาษาอังกฤษ ครับผม บอกตามตรงเลยว่าตอนแรกๆ นี่ผมก็มึนตึ้บเลยนะ ไม่รู้จะหยิบจับอะไรก่อนดี เห็นคนนู้นคนนี้เขาพูดได้คล่องๆ ก็เออ…อยากเป็นแบบนั้นบ้าง แต่ไม่รู้จะไปทางไหน
ลองผิดลองถูกสารพัดวิธี
ช่วงแรกๆ ที่ไฟแรงเฟร่อ ก็ไปสรรหาสารพัดวิธีมาลองครับ ไปร้านหนังสือ หยิบตำราแกรมมาร์เล่มหนาๆ มาเลย กะว่าอ่านจบต้องเทพแน่ๆ ปรากฏว่า…เปิดไปได้ไม่กี่หน้า เจอแต่ศัพท์วิชาการอะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมด ปวดหัวครับ วาง! 555+
จากนั้นก็หันไปพึ่งเทคโนโลยีครับ โหลดแอปพลิเคชันสอนภาษามาเต็มเครื่องเลย ทั้งแบบเกม แบบฝึกหัด แบบท่องศัพท์ กดๆ เล่นๆ ไป แรกๆ ก็สนุกดีนะ แต่พอผ่านไปสักพัก คำศัพท์ที่ท่องๆ ไปมันก็ลืมหมด เหมือนไม่ได้อะไรขึ้นมาเป็นชิ้นเป็นอันเลย แล้วก็มีช่วงนึงที่ฮิตเรียนจากหนังฝรั่ง ผมก็ลองนะ เปิดซับอังกฤษบ้าง ซับไทยบ้าง สรุปคือ…ดูหนังสนุก แต่ภาษาไม่ได้ซึมเข้าหัวเท่าไหร่ 555+
ผมก็พยายามไปหาคอร์สเรียนออนไลน์ด้วยนะ เจอเยอะแยะไปหมด เลือกไม่ถูกเลย บางคอร์สก็ดูน่าสนใจดี แต่พอจ่ายตังค์เรียนไปได้แป๊บๆ ก็เริ่มเบื่ออีกละ เนื้อหามันอาจจะดีแหละ แต่ผมมันพวกสมาธิสั้น จับจดทำอะไรนานๆ ไม่ค่อยได้ ผลสุดท้ายก็คือเสียเงินฟรีไปหลายคอร์สเลยครับ ฮือๆ
จุดเปลี่ยน และสิ่งที่ค้นพบ
จนกระทั่งมีอยู่วันนึงครับ ผมมีความจำเป็นต้องใช้ภาษาอังกฤษจริงๆ จังๆ ในการติดต่องานนิดหน่อย โอ้โห…ตอนนั้นรู้ซึ้งเลยว่าไอ้ที่เคยเรียนๆ มาแบบงูๆ ปลาๆ เนี่ย มันเอาไปใช้จริงแทบไม่ได้เลย พูดก็ติดๆ ขัดๆ ฟังก็ไม่ค่อยจะออก เหงื่อแตกพลั่กๆ เลยครับ ตอนนั้นแบบ อายก็อาย ทำอะไรไม่ถูกเลยจริงๆ
หลังจากเหตุการณ์นั้น ผมเลยมานั่งคิดทบทวนใหม่หมดเลย ว่าไอ้การเรียนแบบเดิมๆ ที่เน้นแต่ท่องจำ เน้นแต่แกรมมาร์จ๋าๆ เนี่ย มันอาจจะไม่ใช่ทางของผมก็ได้ ผมมันพวกไม่ชอบอะไรที่เป็นทางการมากเกินไป ผมเลยลองเปลี่ยนแนวทางใหม่หมดเลยครับ คือต้องทำให้มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวันให้ได้
- เริ่มจากสิ่งที่ชอบมากๆ: ผมชอบดูยูทูบช่องเกมของต่างชาติมากๆ ก็เลยเริ่มจากตรงนี้เลยครับ แรกๆ ก็ฟังไม่รู้เรื่องหรอก อาศัยดูภาพกับเดาๆ เอา แต่พอดูไปเรื่อยๆ ทุกวันๆ มันเริ่มชินหู เริ่มจับคำได้บ้างว่าเขาพูดอะไรกัน
- ฟังเพลงสากลแล้วดูเนื้อตาม: อันนี้ก็ช่วยได้เยอะเลยครับ เปิดเพลงที่ชอบ แล้วก็หาเนื้อเพลงมาดูตาม พยายามทำความเข้าใจความหมาย ร้องคลอๆ ไปด้วย ผิดถูกช่างมัน อย่างน้อยก็ได้คำศัพท์ใหม่ๆ
- เปลี่ยนเมนูโทรศัพท์เป็นภาษาอังกฤษ: อันนี้เหมือนบังคับตัวเองไปในตัวเลยครับ แรกๆ ก็งงๆ หน่อย หาอะไรไม่ค่อยเจอ แต่พอใช้ไปสักพักมันก็ชินเอง แล้วก็ได้ศัพท์เทคนิคที่ใช้บ่อยๆ ติดตัวมาด้วย
- ไม่กลัวที่จะพูดผิด: อันนี้สำคัญสุดๆ ผมเลิกอายที่จะพูดผิดไปเลยครับ คิดซะว่าเราไม่ใช่เจ้าของภาษา ผิดเป็นเรื่องธรรมดา ขอแค่กล้าพูดออกไปก่อน เดี๋ยวคนฟังเขาพยายามทำความเข้าใจเราเองแหละ (มั้งนะ 555)
ผลลัพธ์ที่ได้ และอยากจะบอกต่อ
พอผมลองปรับเปลี่ยนวิธีแบบนี้ไปเรื่อยๆ สิ่งที่สังเกตเห็นได้ชัดเลยคือ ผมเริ่มสนุกกับการเรียนภาษาอังกฤษมากขึ้นครับ จากที่เคยรู้สึกว่าเป็นยาขม หรือเป็นเรื่องที่ต้องฝืนทำ ตอนนี้มันกลายเป็นส่วนหนึ่งของกิจวัตรประจำวันไปแล้ว คำศัพท์ต่างๆ มันเริ่มค่อยๆ ซึมเข้ามาเองโดยที่ไม่ต้องไปนั่งท่องจำแบบเอาเป็นเอาตายเหมือนเมื่อก่อน
ทุกวันนี้ ผมก็ยังไม่ได้เก่งกาจอะไรมากมายนะครับ ยังต้องเรียนรู้อีกเยอะ แต่ก็สามารถสื่อสารในชีวิตประจำวันได้ดีขึ้นเยอะ ดูยูทูบที่ชอบได้เข้าใจมากขึ้น เล่นเกมที่มีเนื้อหาภาษาอังกฤษก็พอจะรู้เรื่อง ซึ่งแค่นี้ผมก็พอใจมากแล้วครับ อย่างน้อยก็ไม่เป็นใบ้เหมือนตอนนั้นแล้วล่ะ
อยากจะบอกทุกคนที่กำลังเริ่มต้น หรือเคยท้อไปแล้วว่า อย่าเพิ่งยอมแพ้ ครับ ลองหาวิธีที่มัน “คลิก” กับตัวเองให้เจอ การเรียนภาษาไม่มีสูตรสำเร็จตายตัวสำหรับทุกคนจริงๆ นะครับ บางคนอาจจะชอบเรียนในห้องเรียน บางคนอาจจะชอบเรียนด้วยตัวเอง ขอแค่มีความตั้งใจจริง และความสม่ำเสมอ ผมเชื่อว่าทุกคนทำได้อย่างแน่นอนครับ สู้ๆ ครับ!
