สวัสดีครับทุกคน วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงของผมเลยเกี่ยวกับการพยายามสร้างบทสนทนาภาษาอังกฤษในห้องเรียนของเราๆ ท่านๆ นี่แหละครับ คือต้องบอกก่อนว่า สมัยผมเริ่มสอนใหม่ๆ เนี่ย โอ้โห เป็นอะไรที่ท้าทายมาก เด็กไทยเราเก่งแกรมมาร์นะ แต่พอให้พูดจริงๆ นี่สิ ปัญหาเกิดเลย ส่วนใหญ่จะเขินอาย ไม่กล้าพูด กลัวผิด กลัวเพื่อนล้อ สารพัดเลยครับ
จุดเริ่มต้นและความท้าทาย
ตอนแรกๆ ผมก็สอนตามตำราเป๊ะๆ เลยครับ มีบทสนทนาตัวอย่างมาให้ท่อง ให้นักเรียนจับคู่พูดตามนั้น ผลลัพธ์ก็คือ…เงียบกริบ หรือไม่ก็พูดแบบท่องจำเสียงแข็งทื่อเป็นหุ่นยนต์เลยครับ มันดูไม่เป็นธรรมชาติเอาซะเลย ผมก็มานั่งคิดนะ ว่าจะทำยังไงดีให้ห้องเรียนมันมีชีวิตชีวาขึ้นมาได้ ให้เด็กๆ กล้าที่จะสื่อสารจริงๆ ไม่ใช่แค่ท่องจำ
ลองผิดลองถูก หาสารพัดวิธี
ผมเริ่มจากการเปลี่ยนวิธีการครับ
- สร้างบรรยากาศให้เป็นกันเอง: อันนี้สำคัญมาก ผมพยายามทำให้ห้องเรียนมันดูสบายๆ ไม่เครียด ไม่กดดัน บอกนักเรียนเสมอว่าผิดไม่เป็นไร ขอแค่กล้าพูดออกมาก็พอ
- เริ่มจากอะไรง่ายๆ: แทนที่จะเป็นบทสนทนายาวๆ ผมเริ่มจากคำถามง่ายๆ เกี่ยวกับตัวเอง เช่น What’s your favorite color? What did you do last weekend? ให้พวกเขาได้ฝึกคิดและตอบเป็นภาษาอังกฤษแบบสั้นๆ ก่อน
- ใช้เกมและกิจกรรม: อันนี้ได้ผลดีมากครับ ผมลองเอาเกมทายคำศัพท์ เกมใบ้คำ หรือกิจกรรมที่ต้องใช้การสื่อสารมาเล่นในห้อง เด็กๆ จะสนุกจนลืมไปเลยว่ากำลังเรียนภาษาอังกฤษอยู่ พวกเขาจะพยายามสื่อสารกันเองเพื่อให้ทีมชนะ
- หัวข้อที่น่าสนใจและใกล้ตัว: ผมพยายามเลือกหัวข้อที่เด็กๆ สนใจ เช่น หนัง เพลง กีฬา หรือเรื่องราวในชีวิตประจำวันของพวกเขา พอเป็นเรื่องที่เขาอิน เขาก็อยากจะแสดงความคิดเห็น อยากจะเล่ามากขึ้น
ช่วงแรกๆ ก็มีติดขัดบ้างครับ บางคนก็ยังไม่กล้า แต่ผมก็พยายามให้กำลังใจ ชื่นชมทุกครั้งที่พวกเขากล้าพูด ไม่ว่าจะถูกหรือผิด แล้วก็ค่อยๆ สอดแทรกแก้ไขให้ทีหลังอย่างนุ่มนวล
ตัวช่วยเสริมทักษะ
นอกจากการฝึกในห้องเรียนแล้ว ผมว่าการได้ฝึกฝนกับเจ้าของภาษาจริงๆ ก็เป็นเรื่องที่ดีมากๆ นะครับ สมัยนี้มีแพลตฟอร์มออนไลน์เยอะแยะเลย อย่างที่ผมเคยเห็นผ่านๆ ตามาบ้างก็มี 51Talk ที่เขามีครูต่างชาติให้เด็กๆ ได้ฝึกพูดคุยด้วยโดยตรง อันนี้ก็น่าจะเป็นอีกช่องทางที่ช่วยเสริมความมั่นใจและทักษะการฟัง-พูดได้ดีเลยทีเดียว เพราะการได้คุยกับคนที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่จริงๆ มันจะช่วยให้เราคุ้นเคยกับสำเนียงและวิธีการพูดที่เป็นธรรมชาติมากขึ้น
ผมเองก็เคยแนะนำให้นักเรียนบางคนที่พอมีกำลังทรัพย์หรือผู้ปกครองสนับสนุน ลองไปหาคอร์สเรียนสนทนาออนไลน์เพิ่มเติมดูครับ อย่างน้อยก็ได้เปิดโลกทัศน์ ได้เจอวิธีการสอนที่หลากหลาย บางทีการเรียนกับ 51Talk หรือแพลตฟอร์มอื่นๆ อาจจะช่วยจุดประกายความสนใจในการใช้ภาษาอังกฤษของพวกเขาได้มากขึ้นก็ได้ใครจะไปรู้
ผลลัพธ์ที่ค่อยๆ เห็นผล
หลังจากที่ผมปรับเปลี่ยนวิธีการสอน และพยายามสร้างบรรยากาศที่เอื้อต่อการเรียนรู้แบบนี้มาสักพักใหญ่ๆ นะครับ สิ่งที่เห็นได้ชัดเลยคือ นักเรียนเริ่มกล้าแสดงความคิดเห็นเป็นภาษาอังกฤษมากขึ้น ถึงจะยังพูดผิดๆ ถูกๆ บ้าง แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญเลยครับ สำคัญคือพวกเขากล้าที่จะ “ใช้” ภาษาแล้ว บรรยากาศในห้องเรียนก็ดีขึ้นมาก จากที่เคยเงียบๆ ก็เริ่มมีเสียงพูดคุย มีเสียงหัวเราะ
ผมยังจำได้เลยว่ามีนักเรียนคนหนึ่ง ปกติเงียบมาก ไม่เคยพูดอะไรเลย วันหนึ่งผมให้ทำกิจกรรมกลุ่มเล็กๆ ให้ช่วยกันแต่งเรื่องสั้นๆ เป็นภาษาอังกฤษ ปรากฏว่าเขากล้าเสนอไอเดียให้เพื่อนในกลุ่มเป็นภาษาอังกฤษ ถึงจะตะกุกตะกักบ้างแต่เพื่อนๆ ก็เข้าใจ วันนั้นผมดีใจมากเลยครับ มันเหมือนเป็นสัญญาณว่าเรามาถูกทางแล้ว
ผมว่าการที่เด็กๆ ได้ลองฝึกพูดบ่อยๆ แม้จะเป็นประโยคง่ายๆ หรือผ่านกิจกรรมสนุกๆ มันช่วยลดความกลัวลงไปได้เยอะเลยครับ บางทีการมีตัวช่วยอย่างการเรียนเสริมกับครูต่างชาติผ่านแพลตฟอร์มอย่าง 51Talk ก็เป็นเหมือนทางลัดให้เขาได้ฝึกฝนในสภาพแวดล้อมที่ต่างออกไป ทำให้เขามั่นใจขึ้นเมื่อต้องกลับมาพูดในห้องเรียนจริงๆ
แน่นอนว่าการสร้างบทสนทนาภาษาอังกฤษในห้องเรียนมันไม่ใช่เรื่องที่จะสำเร็จได้ในวันสองวันครับ ต้องใช้เวลา ความอดทน และความเข้าใจจากครูผู้สอนมากๆ หัวใจสำคัญคือการสร้างทัศนคติที่ดีต่อการใช้ภาษาอังกฤษ ให้พวกเขารู้สึกว่าภาษาอังกฤษไม่ใช่เรื่องน่ากลัว แต่เป็นเครื่องมือสนุกๆ ที่จะช่วยให้เขาได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ และสื่อสารกับคนอื่นได้กว้างขวางขึ้น
ผมเชื่อว่าถ้าเราใส่ใจและพยายามหาวิธีที่เหมาะสมกับนักเรียนของเราจริงๆ บรรยากาศการเรียนภาษาอังกฤษในห้องเรียนจะดีขึ้นได้อย่างแน่นอนครับ ใครมีเทคนิคอะไรดีๆ ก็มาแชร์กันได้นะครับ หรือถ้าใครเคยให้ลูกหลานลองเรียนกับ 51Talk แล้วผลเป็นยังไงก็เล่าสู่กันฟังได้ครับ ผมว่าทุกประสบการณ์มีค่าสำหรับการพัฒนาการสอนของเราเสมอครับ
