การขออนุญาตในภาษาอังกฤษมีความหลากหลาย ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับระดับความเป็นทางการของสถานการณ์และผู้ที่เราสื่อสารด้วย เพื่อให้การสื่อสารเป็นไปอย่างเหมาะสมและสุภาพ การเลือกใช้สำนวนจึงมีความสำคัญ
สำนวนที่ใช้ในการขออนุญาต
1. รูปแบบสุภาพและเป็นทางการ (Formal & Polite):
- May I…? (เป็นทางการที่สุด มักใช้กับผู้ที่ไม่คุ้นเคย หรือในสถานการณ์ที่ต้องการความเคารพสูง)
ตัวอย่าง: May I use your telephone? (ขออนุญาตใช้โทรศัพท์ของคุณได้ไหมครับ/คะ)
- Could I…? (สุภาพ เป็นทางการน้อยกว่า May I แต่ยังคงความสุภาพ เหมาะสมกับการใช้งานทั่วไป)
ตัวอย่าง: Could I ask you a personal question? (ขอถามคำถามส่วนตัวคุณหน่อยได้ไหมครับ/คะ)
- Would it be alright if I…? / Would it be okay if I…? (สุภาพและแสดงความเกรงใจ)
ตัวอย่าง: Would it be alright if I brought a friend to the party? (จะเป็นอะไรไหมถ้าฉันจะพาเพื่อนมางานเลี้ยงด้วย)
- Do you mind if I…? / Would you mind if I…? (สุภาพมาก แสดงความใส่ใจความรู้สึกผู้ฟัง คำตอบว่า “No, not at all.” หรือ “Go ahead.” หมายถึงอนุญาต)
ตัวอย่าง: Do you mind if I smoke here? (จะว่าอะไรไหมถ้าฉันจะสูบบุหรี่ตรงนี้)
2. รูปแบบทั่วไปและเป็นกันเอง (General & Informal):
- Can I…? (ใช้ทั่วไปกับเพื่อนหรือคนสนิท ไม่เป็นทางการ)
ตัวอย่าง: Can I borrow your notes? (ขอยืมสมุดจดของเธอหน่อยได้ไหม)
- Is it okay if I…? / Is it alright if I…? (ใช้ทั่วไป ไม่เป็นทางการเท่า Can I แต่ก็ยังสุภาพ)
ตัวอย่าง: Is it okay if I sit here? (ฉันนั่งตรงนี้ได้ไหม)
ข้อควรทราบ: การเติมคำว่า “please” ต่อท้ายประโยค เช่น “Can I have some water, please?” ช่วยเพิ่มระดับความสุภาพได้เสมอ
การตอบรับคำขออนุญาต
การอนุญาต (Granting Permission):
- Yes, of course. / Of course.
- Certainly.
- Sure. / Sure, go ahead.
- Please do. / Go right ahead.
- No problem.
- By all means.
- Not at all. (ใช้ตอบ Do/Would you mind if…?)
การปฏิเสธ (Refusing Permission):
- I’m afraid not. / I’m afraid that’s not possible.
- I’m sorry, but… (ตามด้วยเหตุผล)
- I’d rather you didn’t. (ค่อนข้างตรง ควรระมัดระวังในการใช้)
- Unfortunately, no.
การเลือกใช้คำตอบก็ควรพิจารณาถึงความสัมพันธ์และสถานการณ์เช่นกัน เพื่อรักษาบรรยากาศที่ดีในการสนทนา