โอ้โห ถามถึงที่เรียนภาษาอังกฤษเหรอครับ? บอกเลยว่าเส้นทางของผมเนี่ย ลองมาเยอะ เจ็บมาเยอะเหมือนกัน ฮ่าๆ สมัยก่อนนู้นเลยนะ ตอนไฟแรงๆ อยากเก่งภาษาอังกฤษกับเขาบ้าง ก็เริ่มจากอะไรล่ะ?
ช่วงแรกๆ ของการผจญภัย
โรงเรียนสอนภาษาชื่อดัง อันนี้คลาสสิกเลย ไปลงคอร์สเลยครับ นั่งเรียนในห้องแอร์เย็นๆ มีเพื่อนร่วมคลาสเยอะแยะ ครูฝรั่งก็สอนไป เราก็พยายามตั้งใจฟัง แต่เอาเข้าจริงนะ บางทีมันเร็วไป ฟังไม่ทันศัพท์ จดไม่ทันบ้าง กลับบ้านมาทบทวนก็ลืมๆ ไปแล้ว พอจบคอร์สก็รู้สึกว่า เอ้อ…ก็ได้มานิดหน่อย แต่ยังพูดไม่ได้คล่องเหมือนที่หวังไว้เท่าไหร่
พอวิธีแรกไม่ค่อยเวิร์ค ก็ลองหาตัวช่วยอื่น หนังสือแกรมมาร์เอย คำศัพท์เอย ซื้อมาเต็มบ้านเลยครับ ตั้งใจว่าจะอ่านทุกวัน วันละบทสองบท แรกๆ ก็ทำได้นะ หลังๆ ชักขี้เกียจ หนังสือก็กองอยู่อย่างนั้นแหละ ฝุ่นจับเลยทีเดียวเชียว
ยุคดิจิทัลมาถึง ก็ต้องลองของใหม่
พอเริ่มมีอินเทอร์เน็ต มีคอมพิวเตอร์ ก็หันไปพึ่ง โปรแกรมสอนภาษาในคอม บ้าง มีแบบฝึกหัดให้ทำ มีเกมให้เล่น ก็เพลินดีนะ แต่พอเล่นไปสักพักก็เบื่ออีกแล้ว รู้สึกเหมือนมันซ้ำๆ เดิมๆ ไม่ได้คุยกับคนจริงๆ
ทีนี้มาถึงยุคแอปพลิเคชันบนมือถือ โห อันนี้ตัวเลือกเยอะมาก! โหลดแอปดังๆ มาลองเพียบ ทั้งแบบให้ฝึกฟัง ฝึกพูด ฝึกอ่านศัพท์ มีหมดเลย แรกๆ ก็สนุกดีนะ กดๆ เล่นๆ ไป ได้ศัพท์ใหม่ๆ บ้าง แต่พอใช้ไปสักพักก็เหมือนเดิม คือมันขาดแรงจูงใจระยะยาวอ่ะ บางแอปก็เน้นแต่ท่องศัพท์ ไม่ได้เอาไปใช้จริง
ผมก็วนๆ อยู่แบบนี้แหละครับ ลองนั่นที ลองนี่ที เหมือนคนหาทางไม่เจอ จนกระทั่งวันหนึ่ง ผมต้องใช้ภาษาอังกฤษแบบจริงจังมากๆ ในการทำงาน คือมีลูกค้าต่างชาติเข้ามา แล้วเราต้องพรีเซนต์งาน โอ้โห ตอนนั้นเหรอครับ? เหงื่อแตกพลั่กๆ พูดตะกุกตะกัก ฟังก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่อง อายก็อาย แต่ก็ต้องพยายามจนจบไปได้แบบทุลักทุเล
จุดเปลี่ยนสำคัญ และวิธีที่ค้นพบ
หลังจากวันนั้นแหละ ผมถึงมานั่งคิดจริงๆ จังๆ ว่า เฮ้ย! ที่ผ่านมามันผิดพลาดตรงไหนวะ? ทำไมเรายังย่ำอยู่กับที่? ผมก็เลยเริ่มสังเกตตัวเอง แล้วก็ลองเปลี่ยนวิธีคิดใหม่หมดเลย
ผมค้นพบว่า สิ่งสำคัญที่สุดคือการเอาตัวเองไปอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ใช้ภาษาอังกฤษจริงๆ ไม่ใช่แค่เรียนตามตำราอย่างเดียว ผมเริ่มจาก:
- ดูหนังฝรั่ง ซีรีส์ฝรั่ง แบบเปิดซับอังกฤษ แรกๆ ก็อ่านซับเป็นหลัก หลังๆ ก็พยายามฟังให้มากขึ้น แล้วศัพท์มันจะค่อยๆ ซึมเข้ามาเองครับ บริบทมันช่วยให้เราเดาความหมายได้
- ฟังเพลงสากล แล้วหาเนื้อเพลงมาอ่านตาม พยายามร้องตามด้วย ถึงจะเพี้ยนก็ช่างมัน ฮ่าๆ มันช่วยเรื่องการออกเสียงและความคุ้นเคยกับประโยค
- พยายามหาโอกาสคุยกับคนต่างชาติ อาจจะเริ่มจากออนไลน์ก่อนก็ได้ หรือถ้ามีเพื่อนของเพื่อนเป็นชาวต่างชาติ ก็ลองชวนคุยดู ไม่ต้องกลัวผิดแกรมมาร์ครับ ขอแค่สื่อสารรู้เรื่องก่อน
- เปลี่ยนเมนูมือถือ คอมพิวเตอร์เป็นภาษาอังกฤษให้หมด บังคับตัวเองให้เจอศัพท์ในชีวิตประจำวัน
- อ่านข่าว บทความง่ายๆ ที่เป็นภาษาอังกฤษ ที่เราสนใจ มันจะได้ไม่เบื่อ
ที่สำคัญที่สุดเลยนะ ผมว่าคือ ความสม่ำเสมอ และความกล้า ครับ กล้าที่จะพูด กล้าที่จะผิด ไม่ต้องกลัวว่าใครจะมาหัวเราะเยาะเรา ไม่มีใครเก่งมาตั้งแต่เกิดหรอกครับ ทุกคนก็ต้องเริ่มจากศูนย์ทั้งนั้น
สุดท้ายแล้ว ที่เรียนภาษาอังกฤษที่ดีที่สุดสำหรับผม มันไม่ใช่สถาบันแพงๆ หรือคอร์สเลิศหรูอะไรเลย แต่มันคือ การสร้างสภาพแวดล้อมให้ตัวเองได้ใช้ภาษาอังกฤษในชีวิตจริง และ ความพยายามอย่างต่อเนื่อง ของตัวเราเองนี่แหละครับ ทุกวันนี้ผมก็ยังฝึกฝนอยู่นะครับ ยังไม่เก่งเทพอะไร แต่ก็สื่อสารได้คล่องขึ้นเยอะ มั่นใจขึ้นเยอะเลยครับ ลองเอาวิธีของผมไปปรับใช้ดูนะครับ ไม่แน่อาจจะเวิร์คกับคุณก็ได้!
