สวัสดีครับทุกคน วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงๆ ของตัวเองเลย กับการพยายามเรียนภาษาอังกฤษด้วยตัวเอง จนกระทั่งพอจะพูดคุยสื่อสารได้รู้เรื่องบ้าง ไม่ได้เก่งเทพอะไรนะครับ แต่อยากมาเล่าเผื่อเป็นแนวทางให้หลายๆ คนที่กำลังเริ่มต้น หรืออาจจะท้ออยู่บ้าง
จุดเริ่มต้นของผม
ต้องบอกเลยว่าพื้นฐานผมนี่คือศูนย์เลยครับ เรียนมาตามหลักสูตรปกติในโรงเรียน จำได้แค่ Yes, No, Ok, Thank you อะไรทำนองนั้น พอเริ่มทำงานแล้วรู้สึกว่าภาษาอังกฤษมันจำเป็นว่ะ โดยเฉพาะเวลาต้องหาข้อมูลจากเว็บต่างประเทศ หรือดูคลิปอะไรต่างๆ มันติดขัดไปหมด ก็เลยตัดสินใจว่า เอาวะ ลองดูซักตั้ง!
แรกๆ ก็เหมือนคนอื่นๆ ครับ ไปซื้อหนังสือแกรมมาร์มาอ่าน ท่องศัพท์เป็นเล่มๆ โหลดแอปพลิเคชันมาฝึก ทำไปได้ซักพัก… ท้อครับ! รู้สึกว่ามันไม่ใช่ทาง มันน่าเบื่อ แล้วที่สำคัญคือมันยังพูดไม่ได้อยู่ดี เหมือนความรู้มันอยู่ในหัว แต่เอาออกมาใช้ไม่เป็น
สิ่งที่ผมค้นพบและลงมือทำ
หลังจากล้มลุกคลุกคลานอยู่พักใหญ่ ผมก็เริ่มเปลี่ยนวิธีคิดใหม่ ผมสังเกตว่าตอนเราเป็นเด็ก เราเรียนภาษาไทยยังไง เราไม่ได้เริ่มจากท่อง ก ไก่ ข ไข่ หรือเรียนไวยากรณ์ก่อนซะหน่อย แต่เราเริ่มจากการ ฟัง แล้วก็ พยายามพูดตาม
ผมเลยเริ่มแบบนี้ครับ:
- เริ่มจากสิ่งที่ชอบ: ผมชอบดูหนังฝรั่งมาก ก็เริ่มจากดูหนัง Soundtrack นี่แหละครับ เปิดซับไทยก่อนรอบแรก ให้พอเข้าใจเนื้อเรื่อง จากนั้นรอบสอง เปิดซับอังกฤษ แล้วก็พยายามฟังว่าเขาพูดว่าอะไร สำเนียงเป็นยังไง แรกๆ ก็จับได้บ้างไม่ได้บ้าง ช่างมันครับ เน้นความเคยชิน
- เพลงสากลช่วยได้เยอะ: อันนี้ก็คล้ายๆ กัน หาเพลงที่ชอบมาฟัง เปิดเนื้อเพลงดูแล้วร้องตาม มันช่วยเรื่องการออกเสียงและจำคำศัพท์ได้แบบไม่รู้ตัวเลยนะ
- หาการ์ตูนเด็กมาดู: อาจจะดูตลก แต่การ์ตูนเด็กภาษาอังกฤษมันใช้ศัพท์ง่ายๆ ประโยคไม่ซับซ้อน ทำให้เราเข้าใจได้ง่ายขึ้นเยอะ สร้างความมั่นใจได้ดีเลย
- เลิกกลัวผิด: อันนี้สำคัญมาก! ช่วงแรกๆ ผมไม่กล้าพูดเลย กลัวพูดผิด กลัวคนอื่นหัวเราะ แต่พอคิดได้ว่าถ้าไม่พูดแล้วเมื่อไหร่จะพูดได้ ก็เลยเริ่มฮึมๆ พึมพำกับตัวเอง พูดตามหนังบ้าง พูดเลียนแบบในคลิปบ้าง
- หาเพื่อนคุย (ถ้ามีโอกาส): ผมโชคดีที่มีเพื่อนชาวต่างชาติอยู่บ้าง (ถึงจะไม่เยอะ) ก็พยายามชวนคุยเรื่องสัพเพเหระ ผิดๆ ถูกๆ เขาก็ช่วยแก้ให้บ้าง มันทำให้เราได้ฝึกใช้จริง
- ใช้แอปฯ พูดคุย: สมัยนี้มีแอปพลิเคชันเยอะแยะที่ให้เราฝึกพูดกับ AI หรือหาเพื่อนคุยภาษาอังกฤษ ผมก็ลองใช้ดูบ้าง ก็สนุกดีครับ ได้ฝึกออกเสียง
- ตั้งเป้าหมายเล็กๆ: อย่าเพิ่งตั้งเป้าว่าจะต้องพูดได้เหมือนเจ้าของภาษาภายในเดือนเดียว มันท้อเปล่าๆ ครับ ผมตั้งเป้าแค่ว่า วันนี้ขอจำศัพท์ใหม่ได้ 5 คำ สัปดาห์นี้ขอเข้าใจหนังเรื่องนี้มากขึ้น อะไรแบบนี้
สิ่งที่ผมทำต่อเนื่องคือ “ความสม่ำเสมอ” ครับ ไม่ใช่ทำวันเดียวแล้วเก่งเลย ผมพยายามให้ภาษาอังกฤษมันเข้ามาอยู่ในชีวิตประจำวันให้ได้มากที่สุด อาจจะวันละครึ่งชั่วโมงบ้าง ชั่วโมงบ้าง แล้วแต่เวลาจะอำนวย แต่พยายามไม่ทิ้งมันไปเลย
จนถึงวันนี้ ผมก็ยังไม่ได้เก่งกาจอะไรมากมายนะครับ แกรมมาร์ก็ยังมั่วๆ อยู่บ้าง ศัพท์บางคำก็นึกไม่ออก แต่ที่แน่ๆ คือผมกล้าพูดมากขึ้น ฟังรู้เรื่องมากขึ้น สามารถดูหนังรู้เรื่องโดยไม่ต้องพึ่งซับไทยได้หลายเรื่องแล้ว (ยกเว้นหนังที่พูดเร็วๆ หรือศัพท์เฉพาะทางเยอะๆ อันนั้นก็ยังต้องพึ่งอยู่ 555) และที่สำคัญคือมันเปิดโลกให้ผมเยอะมากครับ
อยากเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่กำลังพยายามอยู่นะครับ อย่าท้อ ลองหาวิธีที่มัน “คลิก” กับตัวเอง แล้วก็ทำมันไปเรื่อยๆ ไม่ต้องเปรียบเทียบกับใคร แข่งกับตัวเองก็พอครับ สู้ๆ ครับ!
