สวัสดีครับทุกคน วันนี้อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ตรงของผมเองเลยเกี่ยวกับเรื่องการลงคอร์สเรียนภาษาอังกฤษเนี่ยแหละครับ เอาแบบบ้านๆ เลยนะ ไม่ต้องมีศัพท์แสงวิชาการอะไรให้ปวดหัว
จุดเริ่มต้นของการตัดสินใจ
เรื่องของเรื่องคือ ผมทำงานมาหลายปีแล้ว รู้สึกว่าตัวเองมันตันๆ ยังไงก็ไม่รู้ เห็นเด็กใหม่ๆ หรือเพื่อนร่วมงานบางคนเขาคล่องภาษาอังกฤษกันจังเลย เวลาประชุมกับต่างชาติ หรือมีอีเมลภาษาอังกฤษเข้ามา พวกเขาก็จัดการได้สบายๆ ส่วนผมน่ะเหรอ…เหงื่อตกทุกที! รู้สึกเหมือนพลาดโอกาสดีๆ ไปหลายครั้งเพราะเรื่องภาษานี่แหละ เลยคิดว่าไม่ได้การละ ต้องทำอะไรซักอย่างกับตัวเองซะแล้ว
ขั้นตอนการเสาะหาคอร์สเรียน
เอาล่ะ พอตัดสินใจได้ว่าจะเรียน ผมก็เริ่มหาข้อมูลเลยครับ ตอนแรกก็งงเป็นไก่ตาแตกเลยครับว่าจะเริ่มยังไงดี มีคอร์สออนไลน์เยอะแยะไปหมด สถาบันสอนภาษาก็ผุดขึ้นมาเป็นดอกเห็ด ผมลองทำตามนี้ครับ:
- ถามเพื่อนฝูงคนรู้จัก: ใครเคยเรียนที่ไหนดีบ้าง ผมก็ไปไล่ถามเลยครับ ได้ข้อมูลมาเพียบ ทั้งที่ดีและไม่ค่อยดี
- ดูรีวิวตามเน็ต: อันนี้ก็ช่วยได้เยอะนะ แต่ก็ต้องใช้วิจารณญาณหน่อย บางทีก็หน้าม้าเยอะ ฮ่าๆ
- ลองเข้าไปดูตามสถาบัน: บางที่ผมก็ลองแวะเข้าไปดูสถานที่จริงเลยครับ คุยกับเจ้าหน้าที่ ดูบรรยากาศห้องเรียน
- กำหนดงบประมาณ: อันนี้สำคัญเลยครับ บางคอร์สก็ดูหรูหราเกินจริง ราคาแพงหูฉี่ ผมก็ต้องเลือกที่มันพอดีกับกำลังทรัพย์ของเราด้วย
สุดท้ายผมก็ไปเจอคอร์สหนึ่งที่ดูแล้วน่าสนใจ ราคาก็พอรับได้ อาจารย์ผู้สอนก็ดูมีประสบการณ์ ผมเลยตัดสินใจ เอาวะ! ลองดูซักตั้ง!
ประสบการณ์ระหว่างเรียนจริงจัง
พอเริ่มเรียนวันแรก บอกตรงๆ นะครับ ช่วงแรกๆ นี่ท้อโคตรๆ เลยครับ คือพื้นฐานผมมันอ่อนมาก ศัพท์ก็ยาก แกรมม่าก็งง ฟังอาจารย์พูดบางทีก็ไม่ทันเพื่อน แต่ผมก็พยายามนะ
สิ่งที่ผมทำระหว่างเรียนก็คือ:
- ตั้งใจฟังในห้องเรียน: พยายามจดโน้ตเท่าที่ทำได้ สงสัยอะไรก็ยกมือถามเลย ไม่ต้องอาย
- กลับมาทบทวนบทเรียนทุกวัน: อันนี้สำคัญมากจริงๆ ครับ ถ้าปล่อยทิ้งไว้มันจะลืมหมด
- ทำการบ้านสม่ำเสมอ: ถึงจะขี้เกียจแค่ไหนก็ต้องทำครับ มันช่วยให้เราเข้าใจมากขึ้น
- พยายามหาโอกาสใช้ภาษา: ผมลองดูหนังฝรั่งแบบเปิดซับอังกฤษบ้าง พยายามฟังเพลงสากลแล้วดูเนื้อเพลงตาม หรือแม้กระทั่งพึมพำกับตัวเองเป็นภาษาอังกฤษ (คนอื่นอาจจะหาว่าบ้า ฮ่าๆ)
มีหลายครั้งเลยครับที่รู้สึกว่าอยากจะเลิกเรียน เหนื่อย ท้อแท้ แต่พอนึกถึงเป้าหมายที่ตั้งไว้ นึกถึงโอกาสที่จะเข้ามาถ้าเราเก่งภาษาขึ้น มันก็มีแรงฮึดสู้ขึ้นมาอีกครั้ง
ผลลัพธ์ที่ได้และความรู้สึกหลังเรียนจบ (หรือระหว่างทาง)
ตอนนี้ผมก็ยังเรียนอยู่นะครับ ยังไม่ถึงกับเก่งเทพอะไรขนาดนั้น แต่ถ้าเทียบกับเมื่อก่อนคือ คนละเรื่องเลยครับ! ผมเริ่มฟังออกมากขึ้น กล้าพูดมากขึ้น ถึงจะพูดผิดๆถูกๆ บ้าง แต่ก็ไม่กลัวเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เวลาอ่านอีเมลภาษาอังกฤษก็ไม่ปวดหัวเท่าเดิมแล้ว
สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ผมได้จากการลงคอร์สเรียนครั้งนี้ ไม่ใช่แค่ความรู้ภาษาอังกฤษที่เพิ่มขึ้น แต่เป็น ความมั่นใจในตัวเอง ที่มันกลับมาครับ รู้สึกว่าตัวเองก็ทำได้นี่หว่า ไม่ได้แย่อย่างที่คิด
ผมว่าการเรียนภาษาอังกฤษมันไม่มีทางลัดหรอกครับ มันต้องใช้เวลา ความพยายาม และความสม่ำเสมอจริงๆ ใครที่กำลังคิดจะลงคอร์สเรียนภาษาอังกฤษ ผมแนะนำเลยครับว่า ลุยเลย! เลือกคอร์สที่เหมาะกับตัวเอง แล้วก็ตั้งใจจริงจัง รับรองว่าเห็นผลแน่นอนครับ สู้ๆ ครับทุกคน!
