เอาล่ะ วันนี้จะมาเล่าเรื่องที่ไปลองผิดลองถูกกับการลงคอร์สเรียนภาษาอังกฤษมา คือแบบอยากจะฝึกพูดฝึกฟังให้มันคล่องขึ้นกว่าเดิมไง ไม่ได้จะไปสอบอะไรหรอกนะ แค่อยากใช้ในชีวิตประจำวันได้แบบไม่อายใคร
จุดเริ่มต้นของการตัดสินใจ
เรื่องมันเริ่มมาจากช่วงที่รู้สึกว่าตัวเองเวลาจะพูดภาษาอังกฤษแต่ละที มันติดๆ ขัดๆ นึกคำศัพท์ไม่ออก ประโยคก็เรียงกันมั่วไปหมด ทั้งๆ ที่ตอนเรียนมัธยม เรียนมหาลัยก็เรียนมาตลอดนะ แต่พอไม่ได้ใช้จริงจังมันก็ลืมๆ ไปบ้าง ตอนแรกก็คิดว่าจะฝึกเอง ดูหนัง ฟังเพลง แต่รู้สึกว่ามันไม่มีแรงจูงใจพอ ไม่มีคนคอยแก้ให้ สุดท้ายเลยตัดสินใจว่า เอ้อ! ไปหาที่เรียนเป็นเรื่องเป็นราวดีกว่า อย่างน้อยๆ ก็มีคนคอยไกด์ให้ มีเพื่อนร่วมคลาสให้ได้ฝึกด้วยกัน
ขั้นตอนการหาข้อมูลและสมัคร
พอตัดสินใจได้แล้ว ก็เริ่มเลยสิครับพี่น้อง! เปิดกูเกิลเลยจ้า พิมพ์ไปเลย “คอร์สเรียนภาษาอังกฤษผู้ใหญ่” “สอนพูดภาษาอังกฤษ” อะไรทำนองนี้ โอ้โห ขึ้นมาเพียบตาลายไปหมด มีทั้งสถาบันใหญ่ๆ ชื่อดัง คอร์สออนไลน์ โรงเรียนสอนภาษาเล็กๆ แถวบ้าน ผมก็ค่อยๆ ไล่ดูรายละเอียดทีละที่เลยนะ ดูว่าเขาสอนแนวไหน เน้นอะไรบ้าง ดูรีวิวจากคนที่เคยเรียนจริงประกอบด้วย บางที่ดูหรูหราแต่ค่าเรียนก็เอาเรื่อง บางที่ดูเป็นกันเอง ราคาก็พอรับได้
ผมใช้เวลาอยู่ประมาณอาทิตย์นึงเลยนะในการเลือก สุดท้ายก็มาลงตัวกับที่นึงแถวๆ ที่ทำงานเก่า ไม่ไกลบ้านมาก เดินทางสะดวกหน่อย ดูจากคอร์สแล้วเขาเน้นการสนทนา มีกิจกรรมให้ทำเยอะ ไม่ได้เน้นแกรมม่าจ๋าจนน่าเบื่อ ก็เลยลองโทรไปสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม เจ้าหน้าที่ก็พูดจาดีนะ ให้ข้อมูลครบถ้วน ผมก็เลยตัดสินใจ เอาวะ! ลองดูสักตั้ง ก็เลยนัดวันเข้าไปเทสต์วัดระดับภาษาก่อนนิดหน่อย แล้วก็ลงทะเบียนจ่ายเงินเรียบร้อย
ประสบการณ์ในห้องเรียนวันแรกๆ
วันแรกที่ไปเรียนนี่ตื่นเต้นพอสมควรเลยนะ ไม่ได้กลับเข้าห้องเรียนแบบนี้นานมาก ในคลาสก็มีเพื่อนๆ หลากหลายวัยเลย ตั้งแต่นักศึกษาเพิ่งจบ ไปจนถึงคนทำงานแบบผม บางคนก็ดูเก่งเลยนะ พูดคล่องเชียว บางคนก็ดูจะพื้นฐานพอๆ กับเรา ครูผู้สอนก็เป็นชาวต่างชาติ สำเนียงก็ฟังง่ายดี เขาพยายามสร้างบรรยากาศให้เป็นกันเอง ชวนคุย ชวนเล่นเกมง่ายๆ เพื่อให้ทุกคนผ่อนคลายและกล้าพูดมากขึ้น
ช่วงแรกๆ ก็ยังเขินๆ อยู่บ้าง เวลาครูให้จับคู่พูดคุยกัน ก็จะแบบ… เอ่อ… อ้า… พูดผิดพูดถูกไปเรื่อย แต่ครูก็จะคอยแก้ให้ คอยเสริมคำศัพท์ให้ เพื่อนๆ ในคลาสก็ดีนะ ไม่มีใครหัวเราะเยาะเวลาเราพูดผิด ต่างคนต่างก็มาเรียนรู้เหมือนกัน บรรยากาศโดยรวมถือว่าโอเคเลย
สิ่งที่ได้เรียนรู้และฝึกฝน
พอเรียนไปได้สักพัก จากที่เคยกลัวๆ กล้าๆ ก็เริ่มชิน เริ่มกล้าพูดมากขึ้น บทเรียนก็จะมีหลากหลายนะ เช่น การแนะนำตัวเอง การพูดคุยเรื่องทั่วไปในชีวิตประจำวัน การถามทาง การสั่งอาหาร การแสดงความคิดเห็น มีการทำกิจกรรมกลุ่มบ้าง เล่นบทบาทสมมติบ้าง ซึ่งผมว่ามันช่วยได้เยอะเลยนะ เพราะมันทำให้เราได้ลองใช้ภาษาในสถานการณ์ที่ใกล้เคียงกับชีวิตจริง ไม่ใช่แค่ท่องจำตามตำราอย่างเดียว
ครูก็จะมีเทคนิคการสอนที่ทำให้เราจำศัพท์หรือโครงสร้างประโยคง่ายขึ้น เช่น ใช้รูปภาพ ใช้เพลง หรือบางทีก็เล่าเรื่องตลกๆ ประกอบ ผมเองก็พยายามมีส่วนร่วมในคลาสให้มากที่สุด สงสัยอะไรก็ยกมือถามเลย ไม่ปล่อยให้ผ่านไปเฉยๆ เพราะเราเสียเงินมาเรียนแล้วนี่นา ต้องเอาให้คุ้ม!
นอกเหนือจากในห้องเรียน ผมก็พยายามเอาสิ่งที่เรียนมาฝึกใช้นอกห้องด้วยนะ เช่น เวลาดูหนังก็ลองเปลี่ยนเป็นซาวด์แทร็กแล้วเปิดซับอังกฤษดู หรือเวลาฟังเพลงสากลก็พยายามทำความเข้าใจเนื้อเพลงมากขึ้น มันก็ช่วยเสริมสิ่งที่เราเรียนมาได้ดีทีเดียว
ผลลัพธ์และความรู้สึกหลังผ่านไปสักระยะ
ตอนนี้ก็เรียนมาได้ประมาณครึ่งคอร์สแล้ว ถามว่าเก่งปร๋อเลยมั้ย ก็ยังหรอกครับพี่น้อง ฮ่าๆๆ แต่มันรู้สึกได้เลยว่ามั่นใจในการพูดมากขึ้นเยอะ กล้าที่จะเริ่มบทสนทนาก่อน ถึงจะยังพูดผิดพูดถูกอยู่บ้าง แต่ก็ไม่กลัวเหมือนเมื่อก่อนแล้ว คำศัพท์ที่เคยลืมๆ ไปก็เริ่มกลับมา ประโยคที่เคยเรียงสลับมั่วซั่วก็เริ่มเข้าที่เข้าทางมากขึ้น
ที่สำคัญคือได้เพื่อนใหม่ๆ จากในคลาสด้วยนะ ได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์กัน บางทีหลังเลิกคลาสก็มีไปหาอะไรกินกันบ้าง คุยกันเป็นภาษาอังกฤษบ้างไทยบ้างปนๆ กันไป สนุกดีเหมือนกัน
ก็ถือว่าเป็นการตัดสินใจที่ไม่ผิดหวังนะที่มาลงเรียน การได้มาอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ทุกคนพยายามจะใช้ภาษาอังกฤษเหมือนกัน มันช่วยกระตุ้นเราได้เยอะจริงๆ ใครที่กำลังลังเลอยู่ ผมว่าลองดูสักตั้งก็ไม่เสียหายนะ อย่างน้อยก็ได้ฝึกฝนตัวเอง ได้เปิดโลกทัศน์ใหม่ๆ ด้วยครับ
