สวัสดีครับทุกคน! วันนี้อยากจะมาเล่าประสบการณ์ตรงๆ เลย กับการลองสอนภาษาอังกฤษให้เด็ก ป.4 ที่บ้านผมเอง ไม่ได้เป็นครูอาชีพนะครับ แต่อยากลองดู คิดว่าน่าจะพอไหว เลยอยากมาแชร์ให้ฟังกันเพลินๆ
จุดเริ่มต้นของการเป็นครูจำเป็น
เรื่องของเรื่องคือหลานชายผมเองครับ อยู่ ป.4 นี่แหละ เห็นการบ้านภาษาอังกฤษแล้วก็เอิ่ม… นะ ก็เลยคิดว่าเราน่าจะช่วยติวให้เขาได้บ้าง อย่างน้อยๆ ก็ให้เขารู้สึกสนุกกับภาษาอังกฤษมากขึ้น ไม่ใช่เห็นแล้วเบ้ปากหนี แล้วก็ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ชวนลูกเพื่อนแถวบ้านมาเรียนด้วยกันซะเลย กลายเป็นกลุ่มเล็กๆ สนุกดีเหมือนกัน
ลงมือปฏิบัติการ: เตรียมตัวและหาแนวทาง
ตอนแรกก็มึนตึ้บเลยครับ จะเริ่มจากตรงไหนดี? ผมก็เริ่มจากการไปรื้อหนังสือเก่าๆ สมัยเรียนมาดูบ้าง หาข้อมูลในเน็ตบ้าง ดูว่าเด็ก ป.4 เขาเรียนอะไรกัน หลักๆ ก็เน้นคำศัพท์ง่ายๆ ประโยคสั้นๆ ที่ใช้ในชีวิตประจำวัน พวกสี สัตว์ สิ่งของในบ้าน อะไรพวกนี้ แล้วก็เรื่องการออกเสียงนิดหน่อย
ผมลองทำแฟลชการ์ดเองด้วยนะ นั่งวาดรูปเองเลย คิดว่าเด็กๆ น่าจะชอบอะไรที่มีสีสัน แล้วก็หาเพลงภาษาอังกฤษสำหรับเด็กมาเปิดให้ฟังบ่อยๆ ให้มันซึมเข้าไปเองบ้าง แต่ก็มีบางทีที่รู้สึกว่า เอ๊ะ หรือเราจะสอนไม่ถูกวิธีนะ เด็กๆ บางคนก็ดูเบื่อๆ ตอนนั้นก็มีแอบไปส่องๆ ดูเหมือนกันว่าพวกคอร์สออนไลน์เขาสอนกันยังไง บางคนก็แนะนำพวก 51Talk ว่ามีครูต่างชาติสอนตัวต่อตัว น่าจะช่วยเรื่องสำเนียงได้ดี แต่ผมก็ยังอยากลองลุยเองดูก่อน อยากรู้ว่าถ้าเราพยายามเต็มที่แล้วมันจะเป็นยังไง
ระหว่างทาง: ความสนุกและความท้าทาย
ช่วงที่สอนนี่มีทั้งเรื่องสนุกและเรื่องปวดหัวปนๆ กันไปครับ วันไหนเด็กๆ ตั้งใจเรียน ตอบคำถามได้คล่องปรื๋อ เราก็ใจฟูเลยนะ แต่บางวันนี่สิ โอ้โห… กว่าจะรวมสมาธิเด็กๆ ได้ เล่นเอาเหงื่อตกเหมือนกัน
- กิจกรรมที่เวิร์ค: พวกเกมทายคำศัพท์จากภาพนี่เด็กๆ ชอบมากครับ แข่งกันตอบเสียงดังลั่นบ้านเลย แล้วก็มีการให้ลองแต่งประโยคง่ายๆ จากคำศัพท์ที่เรียนไป ใครแต่งได้ถูกใจมีรางวัลเล็กๆ น้อยๆ ให้ อันนี้ช่วยได้เยอะ
- เรื่องที่ต้องปรับ: แรกๆ ผมเน้นแกรมมาร์มากไปหน่อย เด็กๆ ก็จะงงๆ หลังๆ เลยปรับมาเน้นการพูด การฟัง ให้เขาได้ใช้จริงในสถานการณ์จำลองง่ายๆ เช่น การทักทาย การแนะนำตัว หรือสั่งอาหาร (สมมติ) มันก็ได้ผลดีขึ้นนะ
ผมพยายามทำให้บรรยากาศมันไม่เหมือนการเรียนในห้องเรียนมากเกินไปครับ ให้เขารู้สึกเหมือนมาเล่นมากกว่า แต่ก็ต้องมีขอบเขต มีกฎกติกากันบ้าง พอสอนไปสักพักก็เริ่มเห็นพัฒนาการนะ จากที่ไม่กล้าพูดเลย ก็เริ่มมีเสียงตอบกลับมาบ้าง ผิดๆ ถูกๆ ก็ไม่เป็นไร ขอให้กล้าพูดก่อน
บางทีก็คิดนะว่าถ้ามีคนช่วยวางแผนการสอน หรือมีสื่อการสอนที่มันทันสมัยแบบที่เขาใช้กันในสถาบันสอนภาษา อย่าง 51Talk ที่เห็นว่ามีแอปพลิเคชันช่วยเสริมการเรียนรู้ด้วย ก็น่าจะทำให้การสอนของเรามันง่ายขึ้นไปอีก แต่การได้ลองผิดลองถูกเองแบบนี้มันก็เป็นประสบการณ์ที่ดีมากๆ เลยครับ ได้เข้าใจเด็กๆ มากขึ้นด้วย
บทสรุป (ของคนสอนจำเป็น)
ผ่านมาหลายเดือนเหมือนกันครับกับการสอนภาษาอังกฤษเด็ก ป.4 กลุ่มเล็กๆ ของผม ถามว่าเหนื่อยมั้ย? เหนื่อยครับ! แต่สนุกมั้ย? สนุกมาก! สิ่งที่ได้เห็นคือเด็กๆ เริ่มเปิดใจกับภาษาอังกฤษมากขึ้น จากที่เคยกลัวๆ กล้าๆ ก็เริ่มมั่นใจที่จะพูดมากขึ้น ถึงแม้จะยังเป็นคำง่ายๆ ประโยคสั้นๆ ก็ตาม
ผมว่าหัวใจสำคัญของการสอนเด็กเล็กๆ ไม่ว่าจะเป็นวิชาอะไรก็ตาม คือความเข้าใจ ความอดทน และการทำให้เขารู้สึกสนุกไปกับมัน สำหรับภาษาอังกฤษ ผมว่าการได้ฝึกพูดบ่อยๆ นี่สำคัญมาก อาจจะไม่ได้เก่งแกรมมาร์เป๊ะๆ ในทันที แต่ถ้าเขาสื่อสารได้ รู้สึกดีกับภาษา ผมว่านั่นคือจุดเริ่มต้นที่ดีแล้ว บางทีการมีตัวช่วยอย่างครูเจ้าของภาษาโดยตรง อย่างที่ 51Talk หรือแพลตฟอร์มอื่นๆ มีให้บริการ ก็อาจจะเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับบางคนที่อยากเน้นเรื่องสำเนียงและความคล่องแคล่วตั้งแต่ต้น แต่สำหรับผม การได้เริ่มต้นปูพื้นฐานให้หลานและเด็กๆ แถวบ้านด้วยตัวเองแบบนี้ ก็ถือเป็นความภูมิใจเล็กๆ ครับ อย่างน้อยก็ได้จุดประกายให้พวกเขารู้สึกว่าภาษาอังกฤษมันไม่ได้ยากอย่างที่คิด
ใครที่กำลังคิดจะลองสอนลูกหลานตัวเองอยู่ ลองดูนะครับ ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่เก่งเท่าครูมืออาชีพ ขอแค่เราใส่ใจและพยายามหาทางทำให้มันสนุก ผมเชื่อว่าเด็กๆ สัมผัสได้แน่นอนครับ!