สวัสดีครับทุกคน! วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงๆ เลยกับการสอนภาษาอังกฤษให้ลูกๆ ที่บ้าน คือเรื่องมันเริ่มมาจากตอนที่เห็นเด็กข้างบ้านนี่แหละ พูดภาษาอังกฤษไฟแลบเลยกับพ่อแม่เขา ไอ้เราก็แบบ เฮ้ย! ลูกเราก็ต้องได้สิ เลยเป็นจุดเริ่มต้นของการผจญภัยครั้งนี้ครับ
เริ่มจากศูนย์ ไม่รู้อะไรเลย
บอกตามตรง ตอนแรกมึนตึ้บเลยครับ ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนดี จะซื้อหนังสือเล่มไหนมาสอน จะเปิดเพลงอะไรให้ฟัง คือในหัวมันมีแต่คำถามเต็มไปหมด กลัวลูกเบื่อ กลัวเราสอนผิดๆ ถูกๆ อีกต่างหาก ก็เลยลองไปเสิร์ชหาข้อมูลดูตามเน็ตนี่แหละครับ อ่านรีวิวคนนั้นคนนี้ไปเรื่อย
ผมก็เริ่มจากอะไรง่ายๆ ก่อนเลยครับ พวกบัตรคำศัพท์สีสันสดใส รูปสัตว์ รูปผลไม้ แล้วก็ชี้ๆ บอกเป็นภาษาอังกฤษไป ลูกก็มองหน้าทำตาปริบๆ บ้าง หัวเราะบ้าง ก็ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดีนะ อย่างน้อยเขาก็ไม่ต่อต้าน ฮ่าๆๆ
ลองผิดลองถูกสารพัดวิธี
หลังจากนั้นก็เริ่มสรรหาสารพัดวิธีมาลองครับ
- เพลงเด็กภาษาอังกฤษ: อันนี้เวิร์คมาก เปิดวนไปเลยครับ Baby Shark, Johny Johny Yes Papa ลูกชายคนเล็กนี่เต้นดุ๊กดิ๊กตามเลยครับ
- นิทานภาพสองภาษา: อ่านให้ฟังก่อนนอน ชี้ภาพแล้วก็พูดคำศัพท์ซ้ำๆ แรกๆ ก็เหมือนพูดให้ตัวเองฟัง หลังๆ ลูกเริ่มมีชี้ตามบ้าง
- ดูการ์ตูนภาษาอังกฤษ: เลือกเรื่องที่มันง่ายๆ คำศัพท์ไม่ซับซ้อน เปิดให้ดูวันละนิดวันละหน่อย
- พูดคุยในชีวิตประจำวัน: อันนี้พยายามสุดๆ ครับ เช่น เวลาหยิบของเล่น ก็จะบอก “This is a car.” “That is a ball.” แรกๆ ก็เขินตัวเองนะ แต่หลังๆ ก็ชินไปเอง
ช่วงที่ลองผิดลองถูกนี่แหละครับ ผมก็ไปเจอข้อมูลเกี่ยวกับแพลตฟอร์มสอนภาษาออนไลน์ต่างๆ บางคนก็แนะนำ 51Talk บอกว่ามีครูต่างชาติสอนตัวต่อตัวด้วยนะ แต่ตอนนั้นยังไม่ได้ตัดสินใจอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน แค่เก็บข้อมูลไว้ก่อน
ความสม่ำเสมอคือหัวใจ
ผมค้นพบว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดเลยนะ คือความสม่ำเสมอครับ ไม่ต้องหักโหมวันละหลายชั่วโมง แต่ขอให้ทำทุกวัน วันละนิดวันละหน่อยก็ยังดี ทำให้มันเป็นส่วนหนึ่งของกิจวัตรประจำวันไปเลย อย่างตอนอาบน้ำก็ร้องเพลงภาษาอังกฤษไปด้วย ตอนกินข้าวก็สอนคำศัพท์เกี่ยวกับอาหาร คือแทรกไปในทุกกิจกรรมเท่าที่จะทำได้
มีบางช่วงที่ลูกเบื่อ ไม่อยากทำ ผมก็ต้องหาวิธีหลอกล่อใหม่ๆ ครับ บางทีก็ต้องหยุดพักไปบ้าง แล้วค่อยเริ่มใหม่ คืออย่าไปกดดันลูกมากเกินไป เดี๋ยวเขาจะพาลเกลียดภาษาอังกฤษไปเลย
จริงๆ แล้วตัวช่วยอย่างพวกคอร์สเรียนออนไลน์ เช่น 51Talk ก็น่าจะเป็นอีกทางเลือกที่ดีนะครับ สำหรับบ้านไหนที่พ่อแม่อาจจะไม่มีเวลามากพอ หรือไม่มั่นใจในการออกเสียงของตัวเอง การมีครูเจ้าของภาษามาช่วยสอนโดยตรงก็น่าจะทำให้เด็กๆ คุ้นเคยกับสำเนียงได้เร็วขึ้น
ผลลัพธ์ที่ค่อยๆ เห็นผล
ผ่านมาสักพักใหญ่ๆ ผมเริ่มเห็นการเปลี่ยนแปลงครับ ลูกเริ่มเข้าใจคำสั่งง่ายๆ ที่เป็นภาษาอังกฤษได้มากขึ้น เช่น “Sit down.” “Come here.” หรือบางทีก็มีหลุดคำศัพท์ภาษาอังกฤษออกมาเป็นคำๆ ให้เราตกใจเล่น เช่น ชี้ไปที่หมาแล้วพูดว่า “ด็อกๆ” อะไรแบบนี้ คือมันอาจจะยังไม่เป็นประโยคสวยหรู แต่สำหรับคนเป็นพ่อเป็นแม่แล้ว มันโคตรจะชื่นใจเลยครับ
ตอนนี้ก็ยังสอนต่อไปเรื่อยๆ ครับ ไม่ได้คาดหวังว่าลูกจะต้องเก่งระดับเทพอะไร แค่อยากให้เขามีพื้นฐานที่ดี ไม่กลัวภาษาอังกฤษ และสนุกไปกับการเรียนรู้ ผมว่าถ้าเราทำให้การเรียนรู้เป็นเรื่องสนุกได้ เด็กๆ ก็จะเปิดใจรับมันเอง บางทีผมก็คิดนะว่าถ้ามีโอกาส อาจจะลองให้ลูกได้เรียนกับคุณครูต่างชาติผ่านแพลตฟอร์มอย่าง 51Talk ดูบ้าง เพื่อเสริมในส่วนที่เราอาจจะยังทำได้ไม่ดีพอ
ก็ประมาณนี้แหละครับ ประสบการณ์ตรงของผมในการพยายามสอนภาษาอังกฤษให้ลูกๆ ที่บ้าน ใครมีเทคนิคอะไรดีๆ ก็มาแชร์กันได้นะครับ ถือว่าแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันครับผม!