เอาล่ะครับทุกคน วันนี้ผมจะมาเล่าประสบการณ์ตรงเลย กับการฝึกพูดอังกฤษแบบตัวต่อตัวของผมเอง คือเรื่องของเรื่องมันเริ่มมาจากความอึดอัดใจล้วนๆ เลยครับ
จุดเริ่มต้นของความคิด
คือผมเนี่ยนะ เรียนภาษาอังกฤษมาก็หลายปี ตั้งแต่สมัยประถม มัธยม ยันมหาลัย แต่เชื่อไหมครับว่าพอต้องพูดจริงๆ เนี่ย ปากมันแข็งไปหมด คิดคำไม่ออก เรียงประโยคไม่ถูก ทั้งๆ ที่พออ่านพอเขียนก็พอได้นะ แต่มันติดตรงพูดนี่แหละ ไปเรียนคอร์สกลุ่มๆ ก็เหมือนเดิมครับ คนเยอะ กว่าจะได้พูดทีละประโยคสองประโยค แถมบางทีอายเพื่อนอีก ไม่กล้าพูด กลัวผิด สรุปคือ ไม่ได้ผล! ผมเลยมานั่งคิดว่า เอ๊ะ หรือเราต้องหาคนมาคุยด้วยแบบจริงๆ จังๆ แบบตัวต่อตัวเลยดีไหมนะ มันน่าจะช่วยได้เยอะ
ลงมือค้นหาและลองผิดลองถูก
ทีนี้พอตัดสินใจแล้วว่าจะลองฝึกแบบตัวต่อตัว ผมก็เริ่มเลยครับ ขั้นแรก ผมลองหาตามพวกแอปพลิเคชันฝึกภาษาก่อนเลย โหลดมาเพียบ! กะว่าสบายล่ะทีนี้ แต่เชื่อมั้ยครับ ส่วนใหญ่มันไม่เวิร์คสำหรับผมเท่าไหร่ บางแอปก็เน้นแชทพิมพ์เอา ไม่ได้เน้นพูด บางแอปก็เจอแต่คนที่ไม่ค่อยจริงจัง คุยกันแป๊บๆ ก็หาย หรือบางทีเวลาก็ไม่ตรงกันอีก ล้มเลิกไปหลายรอบเลยครับ
ต่อมา ผมก็เลยลองไปด้อมๆ มองๆ ตามกลุ่มแลกเปลี่ยนภาษาในเฟซบุ๊กบ้าง ไปจอยอีเวนต์ภาษาบ้าง ก็เจอคนเยอะดีนะ แต่ปัญหาก็คล้ายๆ เดิมคือ คนมันเยอะไง กว่าจะได้คุยกับใครจริงๆ จังๆ ก็น้อยมาก ส่วนใหญ่ก็ยืนเกาะกลุ่มกัน คุยกันเอง ไม่ก็คุยกันผิวเผิน แนะนำตัว ถามคำตอบคำ แล้วก็จบไป ผมรู้สึกว่ามันยังไม่ใช่ทางเท่าไหร่
จนกระทั่งผมไปเจอโพสต์นึงในกลุ่มคนไทยที่อยากฝึกภาษาอังกฤษนี่แหละครับ มีคนนึงเขาโพสต์หาเพื่อนฝึกพูดภาษาอังกฤษแบบจริงจัง ผมก็เลยลองทักไปดู คุยกันถูกคอเลยครับ ตกลงกันว่าจะนัดคุยกันผ่านวิดีโอคอลอาทิตย์ละครั้ง สองครั้ง
เริ่มปฏิบัติการจริงจัง
พอได้คู่ฝึกแล้ว ทีนี้ก็ถึงเวลาลงสนามจริงแล้วครับ ตอนแรกๆ นี่บอกเลยว่า โคตรเกร็ง! ตื่นเต้นมาก กลัวพูดผิด กลัวเขาไม่เข้าใจ แต่คู่ฝึกผมเขาก็ดีมากครับ ชวนคุยเก่ง ไม่ตัดสินเลย ผิดก็ช่วยแก้ให้แบบเป็นกันเองมากๆ
- การเตรียมตัว: ก่อนคุยกันแต่ละครั้ง ผมก็จะเตรียมหัวข้อคร่าวๆ ไว้บ้างครับ เช่น วันนี้จะคุยเรื่องอะไรดี หนังที่เพิ่งดูจบไป งานอดิเรก หรือข่าวสารทั่วไป บางทีก็ผลัดกันหาหัวข้อมาคุย มันจะได้ไม่ตัน
- ระหว่างการสนทนา: ผมพยายามจะไม่กลัวผิดครับ นึกอะไรได้ก็พูดออกไปก่อนเลย ผิดถูกค่อยว่ากัน พยายามใช้ศัพท์ที่เรารู้จักให้มากที่สุด ถ้าติดคำไหนจริงๆ ก็จะพยายามอธิบายเป็นภาษาอังกฤษแบบง่ายๆ หรือบางทีก็เปิดดิกชันนารีช่วยบ้างนิดหน่อย
- การแก้ไขข้อผิดพลาด: คู่ฝึกผมเขาจะคอยจดโน้ตเล็กๆ น้อยๆ ไว้ครับ พอคุยกันจบเซสชัน เขาก็จะมาบอกว่าตรงไหนที่เราพูดผิดไปบ้าง หรือมีคำไหนที่น่าจะใช้ได้ดีกว่านี้ ซึ่งมันดีมากๆ เลยครับ ทำให้เรารู้จุดที่ต้องปรับปรุง
ผมทำแบบนี้มาเรื่อยๆ ครับ แรกๆ อาจจะตะกุกตะกักหน่อย แต่พอผ่านไปสักเดือนสองเดือน เอ้อ! มันเริ่มคล่องขึ้นแฮะ ความมั่นใจมันมาเองเลยครับ กล้าพูดมากขึ้น คิดเป็นภาษาอังกฤษได้เร็วขึ้น ไม่ต้องแปลไทยเป็นอังกฤษในหัวเยอะเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
ผลลัพธ์ที่ได้เกินคาด
สิ่งที่ผมค้นพบจากการฝึกพูดอังกฤษตัวต่อตัวแบบนี้คือ มันไม่ใช่แค่เรื่องของการได้ฝึกภาษานะครับ แต่มันคือ:
- ความมั่นใจที่เพิ่มขึ้น: อันนี้ชัดเจนสุดๆ พอเรากล้าพูด กล้าลอง เราก็จะมั่นใจในตัวเองมากขึ้นเยอะเลยครับ
- ทักษะการฟังที่ดีขึ้น: พอเราต้องตั้งใจฟังคู่สนทนาเพื่อที่จะตอบโต้ มันก็ช่วยให้ทักษะการฟังของเราพัฒนาไปด้วย
- ได้เพื่อนใหม่: การได้คุยกับคนที่มีเป้าหมายเดียวกัน มันทำให้เราได้เพื่อนใหม่ที่เข้าใจกันด้วยครับ
- เปิดโลกทัศน์: บางทีคุยกันเรื่องวัฒนธรรม เรื่องความคิดเห็น มันก็ทำให้เราได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ ไปด้วย
สรุปแล้ว การฝึกพูดอังกฤษตัวต่อตัวสำหรับผมมันเวิร์คมากๆ ครับ อาจจะต้องใช้ความพยายามในการหาคู่ฝึกที่เข้ากันได้หน่อย แต่ถ้าเจอแล้ว คุ้มค่าแน่นอนครับ ใครที่กำลังติดปัญหาแบบผม ลองวิธีนี้ดูนะครับ ไม่เสียหายแน่นอน ผมเองก็ยังฝึกอยู่เรื่อยๆ เลยครับ เพราะภาษามันต้องใช้บ่อยๆ ถึงจะคล่องเนอะ! สู้ๆ ครับทุกคน!
